17 Νοέμβρη-ζωγραφιές και ποιήματα

«Εδώ Πολυτεχνείο»

Στον άγιο ήχο της φωνής: «Εδώ Πολυτεχνείο!...»

στο κάλεσμα της νιότης μας, που φέρνει προς το φως

άστραψε σ' όλες τις ψυχές τ' άφταστο μεγαλείο

της Λευτεριάς και ξέσπασε κάθε καημός κρυφός!

Τ' ατράνταχτα τα στήθια σας, παιδιά, γινήκαν κάστρα,

και πάλεψαν σκληρά κι ορθά με τανκς και με πιστόλια

σαν η ψυχή σας έφερνε στον ουρανό και στ' άστρα

το θρίαμβο της Λευτεριάς, μες σε βροχή από βόλια.

Στα παλληκάρια που' πεσαν στην άνιση την πάλη δόξα τούς πρέπει και τιμή μες σε χιλιάδες χρόνια!

Μα και σε σας που ζήσατε, για να χαρείτε πάλι

ολάκερη την Λευτεριά, την πάμφωτη κι αιώνια!...

ΦΩΤΟΥ ΓΙΟΦΥΛΛΗ

Ραφήνα, Τρύγος 1974

Χρωμάτισε τα γαρύφαλλα

«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»

Αυτή η φωνή που τρέμει στον αέρα,

δεν σού στειλε ένα μήνυμα μητέρα,

αυτή η φωνή δεν ήτανε του γιού σου,

ήταν φωνές χιλιάδες του λαού σου.

«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!»

Της Κωστούλας Μητροπούλου

(«1050 Χιλιόκυκλοι», 1974):

Μικρός τύμβος (Πολυτεχνείο)

Δίχως τουφέκι και σπαθί, με τον ήλιο στο μέτωπο,

υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Είστε το Ποίημα.

Απλώνοντας το χέρι μου δεν φτάνει ως εκεί

που ωραία λουλούδια τις μορφές σας

Λιτανεύει ο αέρας της αρετής. Ω παιδιά μου,

Μπροστά σ' αυτό το ποίημα μετράει μόνο η σιωπή.

Από την ενότητα «Παραλειπόμενα», Β' τόμος των Απάντων

ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ

proscholika