Aπρίλη μου ξανθέ και Μάη μυρωδάτε!

Το ημερολόγιό μας για τον μήνα Απρίλιο..

Σημειώνουμε μαζί με τα παιδιά, το πρόγραμμά μας για αυτόν τον μήνα.

 Παροιμίες

-Αν βρέξει ο Μάρτης δυό νερά κι ο Απρίλης πέντε δέκα να ιδείς το κοντοκρίθαρο πώς στρίβει το μουστάκι, να ιδείς και τις αρχόντισσες πώς ψιλοκλισαρίζουν, να δεις και τη φτωχολογιά πώς ψιλοκοσκινάει. 

-Αν δώσει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνο το ζευγά που ’χει πολλά σπαρμένα. 

-Απρίλη δροσερέ και Μάη με τα λουλούδια. 

-Απρίλης - Μάης! Κοντά είν’ το θέρος. 

-Απρίλης - Μάης, κουκιά μεστωμένα. 

-Απρίλης - Πασχαλιά, χελιδόνια, φως, χαρά! 

-Απρίλης με τα λούλουδα και τα τρανά τα ψέματα. 

-Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα. 

-Η βροχή τ’ Απριλομάρτη, μόνο τους ψαράδες βλάπτει. 

-Ήρθ’ ο Απρίλης με χαρά, με τα κόκκινα τ’ αυγά. 

-Και στου Απρίλη τις δεκαεφτά, πέρδικα ψόφησε τ’ αυγά. 

-Να μη ζηλέψεις τη Λαμπρή γυναίκα και τον Απριλομάη φοράδα. 

-Ο Απρίλης έχει τη δροσιά κι ο Μάης τα κεράσια. 

-Ο Απρίλης έχει τη δροσιά, κι ο Μάης τα λουλούδια. 

-Ο Απρίλης με την Πασχαλιά και τα κόκκινα τ’ αυγά. 

-Ο Απρίλης με τραγούδια, κι ο Μάης τα λουλούδια. 

-Στου Απριλιού τις δώδεκα ζεσταίνεται ο καιρός. 

-Το νερό του Απριλιού, είναι πλούτος του κόσμου. 

-Τον Απρίλη και το Μάη, έπαιρνε ακαμάτη εργάτη. 

-Του Απριλιού τις δεκαοχτώ, πέρδικα ψόφησε τ’ αυγό. 

Κάθε χρόνο την πρωταπριλιά, αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθιζαν την 1^η Απριλίου που καλυτέρευε ο καιρός να βγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες τους για μεγάλα ψάρια έδιναν κι έπαιρναν.

Βάσει της αντίληψης ότι η ψευδολογία ξεγελά και εμποδίζει τις βλαπτικές δυνάμεις, έτσι και  το ψέμα της Πρωταπριλιάς είναι «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή», σύμφωνα με το λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο.

Ο Απρίλιος είναι ο μήνας της Λαμπρής, συνήθως, και του Αγίου Γεωργίου, γι’ αυτό και ο λαός μας τον ονομάζει Λαμπριάτη ή Αϊγιωργίτη.

Διονύσιος Σολωμός, «Ελεύθεροι πολιορκημένοι»

(απόσπασμα)

«Ο  Απρίλης  με  τον  Έρωτα  χορεύουν  και  γελούνε,

Μάγεμα  η  φύσις  κι  όνειρο  στην  ομορφιά  και  χάρη,

Η  μαύρη  πέτρα  ολόχρυση  και  το  ξερό  χορτάρι`

Με  χίλιες  βρύσες  χύνεται,  με  χίλιες  γλώσσες  κρένει`

Όποιος  πεθαίνει  σήμερα  χίλιες  φορές  πεθαίνει.

Τρέμ’  η  ψυχή  και  ξαστοχά  γλυκά  τον  εαυτό  της…

Έστησ’  ο  Έρωτας  χορό  με  τον  ξανθόν  Απρίλη,

Κι  η  φύσις  ηύρε  την  καλή  και  τη  γλυκιά  της  ώρα,

Και  μες  στη  σκιά  που  φούντωσε  και  κλει  δροσιές  και  μόσχους

Ανάκουστος  κιλαϊδισμός  και  λιποθυμισμένος.

Νερά  καθάρια  και  γλυκά,  νερά  χαριτωμένα,

Χύνονται  μες  την  άβυσσο  τη  μοσχοβολισμένη,

Και  παίρνουνε  το  μόσχο  της,  κι  αφήνουν  τη  δροσιά  τους,

Κι  ούλα  στον  ήλιο  δείχνοντας  τα  πλούτια  της  πηγής  τους,

Τρέχουν  εδώ,  τρέχουν  εκεί,  και  κάνουν  σαν  αηδόνια.

Εξ’  αναβρύζει  κι  η  ζωή  σ’  γη,  σ’  ουρανό  σε  κύμα.

Αλλά  στης  λίμνης  το  νερό,  π’  ακίνητό  ‘ναι  κι  άσπρο,

Ακίνητ’  όπου  κι  αν  ιδείς,  και  κάτασπρ’  ως  τον  πάτο,

Με  μικρόν  ίσκιον  άγνωρον  έπαιξ’  η  πεταλούδα,

Που  ‘χ’  ευωδίσει  τς  ύπνους  της  μέσα  στον  άγριο  κρίνο.

Αλαφροίσκιωτε  καλέ,  για  πες  απόψε  τι  ‘δες`

Νύχτα  γιομάτη  θαύματα,  νύχτα  σπαρμένη  μάγια!

Χωρίς  ποσώς  γης,  ουρανός  και  θάλασσα  να  πνένε,

Ούδ’  όσο  καν’  η  μέλισσα  κοντά  στο  λουλουδάκι,

Γύρου  σε  κάτι  ατάραχο   π’  ασπρίζει  μες  στη  λίμνη,

Μονάχο  ανακατώθηκε  το  στρογγυλό  φεγγάρι,

Κι  όμορφη  βγαίνει  κορασιά  ντυμένη  μες  το  φως  του.»